ไปตั้งแคมป์ ดูดวงดาว พร้อมสัมผัสอากาศหนาวเย็นบนยอดเขาของเมือง อี้หลาน (Yilan) ไต้หวัน

วันนี้ได้มีโอกาศไปฉลองรางวัลชนะเลิศการแข่งขันพายเรือมังกรประจำปีของชนเผ่าพื้นเมือง อาเหมยจู   (阿美族  pinyin: Āměizú ) หรือที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า Amis ที่เมือง อี้หลาน (Yilan) ขับรถจากทางใต้ สู่เมืองไทเป  ผ่านเข้าเมือง นิวไทเป ทางเหนือของไค้หวัน แล้วก็ขับไปทางภาคตะวันเฉียงเหนือเพื่อไปที่อี้หลาน อีกประมาณ  45 นาที่.

อุโมงค์ทางเดินรถ ไต้หวัน ระยะทาง 12 กิโลเมตรกว่า ๆ

ในระหว่างการเดินทางจากเมืองนิวไทเป ไปที่อี้หลานนั้น เราจะเจอกับอุโมงค์ทางเดินรถประมาณ 4-5 อุโมงค์นี้ล่ะ จำไม่ค่อยได้ มีระยะทางสั้น ยาว แตกต่างกันไป ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เวลาขับรถเข้าไปในอุโมงค์ ทุกคนจะชับรถกันช้าหมด ทำให้เหมือนกับว่ารถกำลังติด ค่อย ๆ กระดึ้บ กระดึ้บไป 

แต่ในความเป็นจริงรถไม่ได้ติด เพียงแต่พฤติกรรมการขับรถของคันข้างหน้าขับช้าลง ทำให้คันหลังต้องขับช้าตาม ในอุโมงค์ห้ามขับรถเปลี่ยนเลน ห้ามแซงโดยเด็ดงาน กล้องวงจรปิดเพียบ ปรับหนักด้วยน่ะ  แต่พอพ้นอุโมงค์แค่นั้นแหละ  มองแทบไม่เห็นตูดรถเลย เหยียบคันเร่งมิดด้ามเลยมั้ง 

มีกระเช่าไฟฟ้าอยู่บนยอดเขาข้างหน้าด้วย 

ข้างหน้านั้นก็เป็นอุโมงค์ มองขึ้นไปข้างบนยอดเขาโน้น เป็นกระเช่าไฟฟ้า ใช่กระเช่าไฟฟ้าเมาคงอันโด่งดังหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่น่าจะใช่ เพราะมันอยู่ใน เขตนิวไทเปอยู่ อากาศก็อึมครึม เดียวชักพักฝนก็คงจะตกล่ะ พยากรณ์อากาศบอกเอาใว้ 

ในที่สุดก็เดินทางมาถึงที่หมาย เพื่อน ๆ เตรียมน้ำที่มีฟองละมุนใว้คอยตอนรับ รู้สึกกระหายอยู่พอดี ขวดนี้เขาเรียกว่า  ไถหวันจินผายเซินผีจิ๋ว18 เทียน  台灣金牌生啤酒 18天 (Táiwān jīnpái shēng píjiǔ 18 tiān ) หรือ เบียร์สดไต้หวัน  จะดื่มได้ภายใน 18 วันเท่านั้น ถ้าเกิน คือหมดอายุ ดื่มไม่ได้  คนไต้หวันบอกมาไม่รู้จริงเท็จประการได

ยอดเขานี้สูงที่สุดใน อี้หลาน จะมองเห็นเมืองอี้หลานได้ทั้งหมดเลย  อากาศเริ่มเย็น พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เริ่มค่ำล่ะ ได้เวลาต้องไปที่ลานจัดงานของชนเผ่าแล้ว ว่าไปแล้วก็เริ่มจะมึน ๆ เหมือนกันน่ะ โดนเข้าไป 3 ขวดใหญ่ เริ่มเดินเซ จะเดินไปถึงที่จัดงานหรือเปล่านิ

เหมือนว่าร่างกายได้สัมผัสกับปุ๋ยเมษยังไงยังงั้น พอลมพัดผ่านมา จะรู้สึกเย็นว้าบเลย ตอนนี้เพื่อน ๆส่วนใหญ่ก็กำลังจัดการกางเต้นเพื่อเป็นที่พักในค่ำคืนนี้อยู่  แต่คาดว่าน่าจะไม่ได้นอน คงนั่งชมเดือน ชมดาว ร้องเพลง เล่นกีต้าร์ รอบกองไฟจนสว่างเป็นแน่ ๆ  เก็บตะวันที่เคยส่องฟ้า......

หมูหัน ที่ไต้หวัน ตัวใหญ่มาก น่าจะ 60 กิโลกรัมขึ้นไป รถชาติอร่อย แต่ไม่ค่อยเหมือนบ้านเราเท่าไหร่ หนังไม่กรอบ น่าจะเรียกว่า หมูย่างทั้งตัวมากกว่า เครื่องเทศไม่ค่อยเยอะ แต่กินแล้วปากมัน หยุดไม่ค่อยได้ ต้องกินเรื่อย ๆ 

ปลานิลเผ่าเกลือ เผาเกลือจริง ๆ ไม่มีอะไรตะใคร้ยัดที่พุงด้วย แต่น้ำจิ้ม บอกได้คำเดียวว่า เด็ด แต่ไม่เผ็ดน่ะ เนื้อปลาหวานมาก ทานกับผัก อร่อยเหาะไปเลย บรรยากาศเป็นกันเองมาก ๆ เหมือนงานขึ้นบ้านใหม่ของไทยเลย ไม่มีแต่หมอลำซิ้งเท่านั้น

ในชุ้มการทำอาหาร มีขนม และ อาหารพื้นเมือง ด้วย คนกินก็กินไป คนทำก็ทำไป  ยื่นคุยกันไป สร้างความสัมพันธุ์ที่ดีต่อกัน 

เริ่มต้นงานด้วยการแสดงร้องเพลงของชนเผ่า ไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน เครื่องดนตรีก็มีแค่ เบส กีต้าร์ และกลองพื้นเมือง มีความไพเราะ เร้าใจอยู่น่ะ 

ต่อด้วยการแสดงศิลปะป้องกันตัว ออกไปในแนวใช้ความแข็งแกร่งของร่างกาย เหมือน คาราเต้ การแสดงนี้แบ่งออกเป็นหลายชุด เช่น การต่อสู้กันด้วยมือเปล่า การชก การเตะแผ่นไม้อัดให้แตก รวมทั้งใช้มือตัดอิฐบล์อคด้วย แข็งแกร่ง จริง ๆ 

ปิดท้ายด้วยการแสดงการเต้นรำของชนเผ่า  จะเปิดโอกาศให้คนที่มาร่วมงาน ร่วมเต้นรำด้วยกัน เพื่อความสนุกสนาน ความเป็นกันเอง และ ความรื่นเริง ด้วย ก่อนแยกย้ายกันไปนอนในแคมป์  บางคนก็กลับบ้าน 

ก่อนนอนถ่ายภาพบรรยากาศ และ วิวของเมือง อี้หลานในเวลาค่ำคืนเก็บใว้หน่อย  แสงไฟสีเหลืองทอง ปนสีขาว ช่างเป็นเมืองที่สวยงามจริง ๆ  เป็นความประทับใจอีกอย่างหนึ่ง ที่ได้มาอาศัยอยู่ในประเทศไต้หวัน จะเก็บเอาใว้ในความทรงจำตลอดไป